ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Η Φιλοσοφία της Προπαγάνδας
Η ΜΕΛΕΤΗ ΜΙΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΣ

Ή αναπόφευκτη μοίρα Καί μ' αυτά έπανερχομαστε τώρα στο άρχικο αγωνιώδες ερώτημα: Εάν είναι έτσι, τοτε τί απομένει ορθιο άπο το οίκοδομημα της ανθρώπινης γνώσεως καί επιστήμης; Μήπως ο ανθρωπος είναι πάντοτε καταδικασμένος, διοτι αυτή ακριβώς είναι ή φύσις του, να ζεϊ πάντα μέσα στην πλάνη καί ηδονή της Αυταπάτης; Αφού το ανθρώπινο Λογικο δεν μπορεί παρά να εργάζεται πάντα μέσα στην διεξοδικοτητα των εντοπισμών της προσοχής, αφού δεν είναι απόλυτα σε θέσι να έχει «ένορασι του παντός ταυτοχρονως», άφοΰ ή υπέρτατη Αλήθεια είναι ακριβώς μια τέτοια καί μόνο ένορασι (δηλ. το σύνολο του άπειρου πλέγματος των σχέσεων), τοτε ποιο είναι το κύρος της ανθρώπινης γνώσεως; Μ' αυτά γίνεται τώρα πολύ καθαρώτερη ή κατανοησι της εννοίας πού ο ανθρωπος αποδίδει ανέκαθεν στην «Σοφία του θεού». Ό θεός δεν είναι «πεπερασμένος» σαν το ανθρώπινο Λογικο —καί αύτο ο ανθρωπος το λέγει καί το καταλαβαίνει γιατί εχει έπίγνωσι της λειτουργίας της νοήσεως σε άντίθεσι με το Μεταφυσικο Ενστικτο, άλλοιώς θα ήταν απολύτως αδύνατο να το πει και να το καταλάβει. Ό θεος είναι «Πάνσοφος» διοτι είναι Απειρος, είναι «πανταχού παρών», είναι «τα πάντα πληρών», είναι Αυτος «ος τα πανθ’ ορά»! Είναι ή άπολυτη αρνησι των-κατηγοριών της νοήσεως πού αλλοιώνουν την Αλήθεια. Εδώ, ακριβώς, με την προηγηθείσα άνάλυσι, ο ανθρωπος καταλαβαίνει πλήρως την φυσική, την αΐώνια, την ακατάλυτη «ταπεινότητα» του μπροστά στην Ιεροτητα της Αλήθειας! Μήπως λοιπον οί Σοφισταί είχαν δίκαιο, μήπως ο ανθρωπος είναι καταδικασμένος να μείνει πάντοτε το μοιραίο θυμα μιας εκάστοτε Προπαγάνδας; Το θέμα είναι πελώριο καί δεν μπορεί να εξαντληθεί σ' αύτο το σημείωμα. Την μοιραία ανθρώπινη Αυταπάτη, πού βρίσκει διέξοδο προς το ποθητό Απειρο με την Τέχνη, τον Ερωτα καί την θρησκεία, προσπαθεί να εξηγήσει ή θεωρία της Ολοκληρώσεως, Οπως αρχέτυπα διαγράφεται στο βιβλίο μου «Στροφές καί Αντιστροφές». Αλλ’ αυτά δεν απαντούν στο ερώτημα «τί απομένει ορθιο άπο το οίκοδομημα της ανθρώπινης γνώσεως καί επιστήμης» πού δεν αναφέρεται στην συναισθηματική αλλά στην λογική ύποστασι του ανθρώπου. Καί αύτο το πρόβλημα θα προσπαθήσω να προσδιορίσω κλείνοντας αυτό το σημείωμα, διότι, όπως έχουμε πεί, δεν επιτρέπεται να «διαμελίζουμε» τον ανθρωπο σε ανεξάρτητες μεταξύ τους οντοτητες. <<<< Προηγουμενη ΣΕΛΙΔΑ-13 Επομενη >>>>

του N. A. ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ Περιεχομενα Εισαγωγη Άναζήτησι των αρχών Τέχνη Πειθούς Δύο κατηγορίες Πλάνης Ή παράνομη διχοτόμησι του ανθρώπου Το οτιδήποτε Το πρόβλημα στην ελληνική σκέψι Παιδεία καί «πλύσιμο εγκεφάλου» Ή αξιωματική μέθοδος Ή μεταξίωσι των αξιών Ή ψυχολογική αρχή Ή γνωσιολογική αρχή Ή αναπόφευκτη μοίρα Το απατηλό Σύμβολο Ή διέξοδος Επίλογος Πηγη

του N. A. ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ